1 Mart 2012 Perşembe

Rüya Gibiydi , Masal oldu

    Baktı bana ...
Gözleri değildi bakan , kalbinden görüyordu sanki içimi . Söylenmeden anlar gibi , konuşmadan bilir gibiydi içimi . Sormuyordu zaten , bilir gibi oluşuna veriyordum ben de . Dile getirilmemiş kelimelerin denizinde yüzmeyi , dalgalandıkça kıyıya atılacak nafile çabalar görüyordum bir de ... Deniz de denizdi ama , günü gününe uymayan  , bir gün sakin , bir gün deli , bir gün coşkun , bir gün kırılgan . Yansımalarında coşuyor , susuyor , konuşuyor , gelip gidiyordu işte . Ben gibi . Coşkun , suskun , bazen de durgun ...
   Baktı bana ...
Kaçırdım bu kez gözlerimi . Ya gizleyemezsem , ya anlarsa  '' O ' nu ne çok sevdiğimi '' ya da '' O ' nu hiç sevmediğimi . '' ...  Gitmesin istiyordum , ama bilmesin de ...
   Son cümlem ezberimde , söylemeden susuyordum ;
Rüya gibiydi , ama masal oldu ...

1 yorum:

  1. Binlerce kelime konuşursun, gülersin, ağlarsın, sevinir, üzülürsün
    ama bunu herkes yapıyor ki...
    En güzeli susunca anlatabilmek, anlayabilmek, anlaşabilmek ve anlaşılmak...
    İşte bu herkesin harcı da degil, şansı da...
    Ama masal olması yanlış seçenek.
    Güzeldi yine... ( :

    YanıtlaSil