Yapmadık da Ne Oldu?

İnsan hasta olmazmış, hastalığı kendisi çağırmazsa.

Ateş seni yakmazmış, sen ateşten korkmazsan.

Korku seni teslim almazmış, korkuyu kalbinden söküp atmazsan.

İstediğin her şeyi yapabilirmişsin aslında, yapmak istediğini tüm dünyaya büyük harflerle yazıp ilan edebilirsen.

Ağaç, sana coşkuyla sunarmış meyvelerini, ilk meyvesini izin isteyip de alırsan.

Ve orman,

Orman seni güneşin bütün haşmetinden, kavuruculuğundan koruyacak tek kaleymiş,

Ağaçlarının yanından geçerken göz ucuyla selamlarsan.

Sevgi şifa, şifa da sevgiymiş aynı zamanda. Sen sevgiyi endişeyle harmanlamazsan.

Bunları bilemezsen,

Öfkeyle istek, endişeyle heyecan ve nihayet umutla mutluluk birbirini yer bitirirmiş.

Ve sen hiç anlayamazmışsın; sebep aslında hep sensen…

Bakama ama gör, dokunama  ama hisset, konuşama ama duy, gideme ama orda ol, söyleme ama anlat varmış hayatta.

Ölüm bile bir varmış bir yokmuş; onu bir veda, bir yok oluş  görmezsen …

Sen peki?

 Bakmadın, dokunmadın, konuşmadın, gitmedin ve hatta söylemedin ne oldu?

Yapmadın da ne oldu?

Ya da daha güzeli, yapmadık da ne oldu? 

AtayaG.