Öyle Her Yere, Iııh!

Yazmıcam öyle her yere! Kötü, fena, kalbi kara insanlara! Bu harfler nasıl diziliyor yan yana biliyor musunuz siz! Ohh, oku mis gibi yumuşak( ya da sert) koltuğunda, burnuna parmağını sok gören yok , böyle dişlerini çıt çık yap keyfince, sonra bir yere gelince a-ha da beğenmedim de çiz koca yazıyı! Kolay tabii sana.

Yazmıcam öyle her yere! Kos kocaman duyguları olan insanlara yazıcam ben bekle sen! Yok, dünyayı filan kurtarmıcam da, izin de vermicem kelimelerimi çiğneyip çiğneyip yere tükürmelerine!

Burası benim yerim, burada anlatıcam içimde coşanları, burada ağlıcam bööğ böğ, ağlamam geldiyse. E geliyor arada napıym! Şimdi mesela... Elalem fingir fikir az içmiş, başı hoş otel koridorlarından geçiyor odasına. Ben? Ya ben? Kenarı yırtılmış kağıt fener gibiyim. Ulaşacağım KİMse ulaşacağım yerde değil. Çünkü ben yerimde değilim.Çök dibe çök çök çök TırTıl, sürün yerlerde. Ya da dök içini işte böyle, gel git oku; ''n'olmuş da ben böyle yazmışım?'' dersin günler sonra...