Laf Lafı Açmadı

Ne biçim Nisan bu, diye düşündü kadın. Az güneş, çok soğuk . İçi titredi, hohladı ellerini birbirine sürterek.

Yine de içerde oturmak istemedi canı, üşüsün hasta olsundu, ne vardı…Aksiydi bugün, her günün aksine…

 Esiyormuş, yağacakmış, üşüyebilirmiş...

 Beni düşünmek sana mı kaldı, der gibi baktı garsona. Ne dedim ki ters ters bakıyorsun, der gibi baktı garson da ona.

Her zamanki gibi mi ? diye sordu garson. Orta şekerli kahve mi yine, der gibi geldi kadına.

Hayır, der gibi baktı kadın.

Nasıl hayır, der gibi baktı bu kez garson.

Öyle hayır işte, der gibi baktı kadın yine.

Ve,

Kahve olana kadar bir çay içeyim, üşüdüm, dedi kadın.

Allah allah, der gibi baktı, garson.

Ne bakıyorsun, der gibi baktı bu kez kadın. Aksiydi işte, her zamankinin aksine…

Saatine baktı sonra. Daha bir saat vardı. Arasam mı, diye düşündü. Vazgeçti. Geç kalsındı daha iyiydi, kavga edecek biri bahanesi olurdu en azından. Çayını yudumladı.

 Karşı masadaki adamın onu izlediğini anladı, çoktandır yapıyordu bunu belki de, o yeni farketmişti. Ne bakıyorsun, der gibi baktı adama dik dik. Adam gülümsedi, ayağa kalktı, kendisine doğru gelen kıza kollarını açtı, öpüştüler. Ne bakıcam sana, der gibi geldi bu hareket kadına. Aksiydi bugün, her zamankinin aksine…

 Oyaladı bir süre kendini, kah izleye bazılarını, kah karıştıra telefonunu. Maillerine bakar gibi yaptı bakmadı, notlarını okur gibi yaptı okumadı. Kafası darmadağındı zaten, baksa da görmeyecek, okusa da anlamayacaktı. Gelse bi arkadaşı, ahh gelse, gelse geçecekti hepsi. Gibi geldi ona. Her zaman iyi gelirdi onunla konuşmak. Ama bugün kararlıydı, hiç taviz vermeyecekti onun kendisini güldürme çabalarına, gülmeyecekti zaten. Sonuna kadar anlatacak, der gibi yapıp demediklerini,  neden demediğini de anlatacaktı arkadaşına. Güçlüsün sen, demesine de aldırmayacaktı, güçlü değildi zaten bugün.

Yanına yaklaşan çocuğu hiç farketmemişti. Ufacık küçücük bir çocuktu, gözleri gülüyordu . Kendine geldiğinde çocuğun kahkahalarla güldüğünü anladı burnunun dibinde. Ona  bakıyordu çocuk.

Ne bakıyorsun bok mu var, der gibi baktı kadın. Aksiydi bugün, her zamankinin aksine.

Evet, bok var, der gibi baktı çocuk, gülerek. Güvercin, dedi, masaya kaka yaptı gitti, dedi. Gülüyordu hala. Aldırmadı kadın. Ne var bunda, der gibi baktı çocuğa. 

Gel oğlum, dedi babamsı bir adam, aldı çocuğu kucağına. O na da, ne bakıyorsun bok mu var, der gibi baktı kadın. Aksiydi işte. Her zamankinin aksine…

Bekledi, bekledi, bekledi kadın. Gelmedi gelecek olan. Gelirdi oysa,  ne zaman lazım olsalar birbirlerine. Eli telefona uzandı kadının, durdu sonra.  Aramadı. Bekledi, bekledi… Geç kaldığı için kavga bile edemedi, gelmediğinden.

Gelseydi; laf lafı açacak, anlatacaktı.

 Laf lafı açmadı. Kadın eve gitti. Akşam da laf lafı açmadı. O da bir laf etmedi.

Aynaya baktı kadın, yatmadan. Neyin var, der gibi baktı kendine. Kendi cevapladı sonra… Boş ver be geçer,  der gibi baktı kendine. Uyudu sonra.

Geçmişti …

TırTıl